to ja… narcyz się nazywam + WYNIKI konkursu Dzidziulkowa Rozdawajka 2

Żeby nie było… ‘Dziękuję’ i ‘Przepraszam’ – to słowa, których używam!!!
Przepraszam nieco rzadziej aniżeli Dziękuję, ale to z jednego prostego powodu – jestem dobrym człowiekiem.
I skromnym też, tak gdybyście się zastanawiali ;p

Dlaczego więc taki tytuł tego postu… Ano dlatego, że uwielbiam czytać naszego blogaska! To chyba trochę narcyzmem powiewa.

Uwielbiam wieczorami przeglądać starsze posty. Przysiadam na chwilkę z kubkiem gorącej herbaty. I nagle okazuje się, że dochodzę do pierwszego postu na blogu, a herbata, która miała tylko przestygnąć, jest już zimna! Nie żebym tak wcześniej nie miała. Było tak, kiedy czytałam inne blogi. Nie wiedziałam jednak, że można tak przepaść na swoim własnym! W końcu ja go pisałam od deski do deski. Nie ma nikogo, kto znałby lepiej jego treść… a jednak mogę go czytać i czytać. Bez końca. Yhm, to ja… narcyzm się nazywam.

Na co dzień nie widać, jak Dzidziulka szybko rośnie. Nam wydaje się, że wciąż jest taka sama, a jednocześnie z każdym dniem jest coraz bardziej kumata, dorosła i zapominamy jakim była małym bobasem. Jestem w szoku na przykład, jak urosły jej włosy. I nawet nie wiem kiedy! 

Gdyby nie było dzidziulkowa, pewnie przeglądałabym foldery ze zdjęciami, a w głowie odżywałyby wspomnienia. Tych zdjęć zapewne byłoby mniej. Nie dużo mniej, bo na tym punkcie mam totalnego bzika i nawet bez prowadzenia bloga, robiłam codzienne po ok 70 zdjęć. Natomiast dzięki blogowi przypominam sobie dużo więcej. Teksty zabierają mnie w podróż po wspomnieniach. Przypominam sobie dokładnie TEN moment. Co czułam, gdy pisałam dany post, jaki wtedy był dzień, co z Dzidziulką robiliśmy… 

Wspaniała sprawa!!! 

Dziś szybka podróż po wspomnieniach. I ponowne kilka moich numerów UNO 🙂

A Wy macie już swoje ulubione zdjęcia naszej Dzidziulki?