Kadzidłowo Park Dzikich Zwierząt 6

Prędzej czy później budzi się w rodzicu ogromna potrzeba pokazania świata swemu dziecku. Im mniej taki rodzic zobaczył w swym dzieciństwie, tym więcej chce wynagrodzić kolejnemu pokoleniu (a może również i sobie). Dziecko ciekawe wszystkiego, co je otacza, z radością przyjmuje każdy kolejny pomysł, często zamiast zaspakajając swą żądzę wiedzy, tylko ją pogłębiając. Nie ważne jednak jakimi pobudkami kieruje się rodzic, istotne jest, że dziecko spędza aktywnie dzień, ucząc się przez zabawę, poznając świat, odstawiając elektroniczne dobrodziejstwa naszych czasów gdzieś tam na bok…


Przygodę ze zwierzętami rozpoczęliśmy już podczas wyprawy do Nowego Jorku. Co prawda, jeszcze nie pojawiła się relacja z tych wycieczek, ale będzie na pewno. Tymczasem kontynuujemy poznawanie świata z naszą prawie trzylatką, zadającą minimum milion pytań dziennie. Na każdą taką wyprawę udaje się z ogromnym uśmiechem na ustach, a ponieważ większość atrakcji ma wstęp wolny dla dzieci do lat trzech, nasz portfel również się szeroko uśmiecha (jeszcze).

Kadzidłowo, ale gdzie to?

Po cudnie spędzonym dniu, który podejrzeć mogliście TU, postanowiliśmy poszukać kolejnej fajnej atrakcji, by nasze dzieciaki mogłyby popatrzeć i pogłaskać zwierzęta, dlatego w weekend wybraliśmy się na wycieczkę. Trasa naszej wyprawy została ułożona pod konkretny cel, by odwiedzić miejscowość Kadzidłowo. Na terenie Puszczy Piskiej bowiem, postanowiliśmy pobyć z dzikimi zwierzętami, które mieszkają w tamtejszym parku. Brzmi groźnie? Spokojnie, możecie wypuścić powietrze, aż tak dziko w Kadzidłowie to nie jest. Jeśli będziecie wybierać się na mazurskie jeziora, a na trasie pojawią się Ruciane Nida, możecie rozważyć lekkie opóźnienie i na półtorej godzinki wskoczyć na łono natury, by podpatrzeć chociażby rysia nizinnego, których w Polsce żyje tylko około dwustu.

Uwaga! Dzikie zwierzęta


Kozy, osiołki to raczej mało ‘dzikie’ zwierzęta powiedziałabym. Ale tego dnia przekonałam się, że jednak może być różnie. Wchodzimy do zagrody. Tak, do środka. Na wybiegu, będącym ogromną łąką, w otoczeniu lasu, mieszkają sobie kozy i osiołki. Razem. Kucam sobie, by zrobić zdjęcie, aż tu nagle, coś wielkiego podchodzi do mnie i zagląda przez moje ramię, a następnie obciera się o mnie, niczym kot dopominający się głaskania. Odskakuję na bok. O to tylko osiołek, jaki słodki. A już widzę, że Dzidziulkowego Tatę z Domisiem na brzuchu również goni jakiś nowy ‘przyjaciel’. Dzidziulka zaś z Babcią za rękę krzyczy, że nie chce tych zwierzątek, uciekając jak najdalej, a kozy i osiołki, twardo dotrzymują im kroku. Dzikusy, a nie zwierzęta. Biedne one takie spragnione nie towarzystwa człowieka, a jedzenia… Wychudzone kozy z żebrami, które policzyć można gołym okiem, dopominają się czegokolwiek do przegryzienia, jakby wcale nie były karmione. Odprowadzają więc ludzi pod samą furtkę, licząc, że coś im się dostanie. A są przy tym bardzo nachalne. Dlatego choć zwierzęta są zaprzyjaźnione z człowiekiem, trzeba mieć oczy dookoła głowy. Łania, która niby tylko szła sobie wzdłuż szlaku, co raz schyliła się spróbować włosów małych dziewczynek, a nawet nadeptując jednego ze zwiedzających, byle tylko zwrócić na siebie uwagę i dostać coś do jedzenia.


Pan Przewodnik  

Ponieważ Park zajmuje rozległy teren (ok. tysiąca metrów kwadratowych), a ścieżka dla zwiedzających często przebiega przez środek wybiegu, po parku poruszamy się z przewodnikiem. Nasza grupa zwiedzających była dość liczna, więc by zrobić zdjęcie bez dodatkowych towarzyszy musieliśmy trzymać się z tyłu, tym samym z opowieści przewodnika nic Wam niestety nie powtórzę. No oprócz jego ‘idziemy dalej’, które powtarzał nad wyraz często i donośnie, narzucając tempo zwiedzania, by przypadkiem ktoś za długo na osiołka nie popatrzył.


Przydatne rady

Bilet do parku kosztuje. Normalny to wydatek 18 zł, ulgowy dla dzieci w wieku od trzech do szesnastu lat – 9 zł, a dzieci do lat trzech, jak już wspomniałam, wchodzą bez biletu. Można karmić zwierzęta, jeśli kupi się w kasie specjalnie przygotowane torebki z pokrojonymi warzywami i owocami.

Park lata świetności ma już za sobą. Większość ogrodzeń sprawia wrażenie wymagających naprawy. Liczba zwierząt także nie zwala z nóg. Jako, że większość opinii, które odnaleźć można w internecie, pochodzą sprzed wielu lat, kiedy Park cieszył się uznaniem, a pod swym dachem posiadał naprawę bogatą listę zwierząt, reklama tego miejsca stała się nieaktualna. Upływ czasu widać gołym okiem, aż człowiek ma wrażenie, że cena biletu jest wygórowana. Oprócz zwierząt, które widzicie na zdjęciach, park posiada kilka gatunków ptactwa.

Proponuję zaopatrzyć się w wygodne obuwie i odpowiednie ubranie, bowiem cała trasa liczy około ośmiu bramek, które trzeba pokonać wspinaczką (tylko raz przewodnik otworzył bramę). Nas uratowała Tula, a nie wiem, co by było, gdybyśmy jednak mieli wózek.

Mieliśmy zaplanowany dzień, zaś wycieczka do Kadzidłowa, była tylko dodatkową atrakcją. Gdybyśmy tylko i wyłącznie wybrali się do tego Parku, to wyszlibyśmy rozczarowani, bo niestety odnosi się wrażenie niechcianego gościa, kiedy przewodnik ciągle powtarza idziemy dalej, narzucając tempo, by wycieczka nie trwała dłużej niż półtorej godziny.

Dla dzieci, poza zagrodą z nachalnymi kozami i osłami, to była fajna wyprawa, dzięki której mogły z bliska podpatrzeć zwierzęta, w ich naturalnych warunkach. Sporo frajdy mieliśmy wypatrując z daleka wilki, czy spotykając w lesie łosia. 

Jeśli lubicie do nas zaglądać i chcecie dać prawdziwego KOPA motywacyjnego, to jest pewien sposób. Ot taka mała prośba, która wiele dla nas znaczy. Nasz blog bierze udział w konkursie na najlepszy blog parentingowy, organizowanym na stronie Położna na medal (klik) można głosować codziennie, aż do grudnia. Za każdy klik będę skakać pod sufit. Chcecie zobaczyć?