10 miesięcy minęło, jak jeden dzień….
Od kiedy Dzidziulka pojawiła się na świecie czas pędzi jak szalony. Mamie wciąż mało wspólnych chwil. Dni uciekają przez palce, a Dzidziulka rośnie i rośnie. Z każdym minionym dniem radość ogromna i duma niesamowita, bo zachwyciła rodziców nowymi umiejętnościami, bo rozumie, bo wie, bo potrafi. A jednocześnie co dzień wieczorem ogromny żal, że już nie jest taka malutka, że kolejny dzień przemknął jak strzała i niestety już nie wróci.
Ah, gdyby tak czas zatrzymał się albo choć zwolnił trochę, by nacieszyć się malutką Dzidziulką, by zapamiętać wszystko dokładnie.
Chłonę nasze wspólne chwile jak gąbka, każdy szczegół najdrobniejszy, by móc kiedyś powrócić do tych wspomnień. Jak szalona, wciąż z aparatem, by zatrzymać cenne momenty.
Oczywiście dziś pamiętam wszystko, “jakby to było wczoraj”, jednak za kilka lat, boję się, że pamięć nie taka już będzie i umysł wybierze sam to, co najcenniejsze…
sukienka – carter’s
kapelusz – auchan
elmo – h&m
Wiem co czujesz… ja także ubolewam nad prędkością z jaką mknie czas i nad ułomnością ludzkiej pamięci. Fajny blog. Może zajrzysz do mnie? Pozdrawiam ja i córcia.
Dziękuję! A zajrzę, zajrzę 🙂